Dag 8 Flagstaff –-> Tusayan/ Grand Canyon 144 mijl/230,4 km
woensdag 28 juli 2004


Ook vandaag liep de wekker weer om 6.00 uur af. Inmiddels begin ik wel een keer naar uitslapen te verlangen, maar iedere dag denk ik weer “niet vandaag”. Het ontbijt bij dit hotel was zeer goed en uitgebreid. Na de koelbox weer met ijs gevuld te hebben vervolgen wij onze weg naar het San Francisco gebergte. Vandaag staat op het programma het beklimmen van de hoogste berg van Arizona Humphrey’s peak (uitgewerkte vulkaan). Al van verre zien we de top liggen. Het is nog erg rustig op het parkeerterrein dus waarschijnlijk zijn er nog maar weinig mensen “boven”. Na de rugzak gevuld te hebben met flesjes water, fruit een regenjackje en een dikkere jas gaan we op pad. Beneden aan de trail moeten wij het boek tekenen zodat bekend is wie er naar boven is. De verwachting is dat de trip 9 uur duurt.
Het eerste deel van het pad ligt vol met stenen hetgeen niet echt prettig loopt, maar daarna veranderde het pad snel in een bospad. Door de behoorlijke regenval van de afgelopen dagen was de grond drassig en de boomwortels glibberig. Uitkijken dus! Het pad stijgt snel en het zonnetje laat zich zo af en toe tussen de bomen door zien. Gelukkig maar want de weersvoorspellingen waren op voorhand niet zo goed. Hoewel het pad hier goed begaanbaar is moeten we af en toe toch even rustig aandoen omdat ik het op de gekste momenten opeens eng kan vinden. Na 2,5 uur lopen zijn we het bos uit en belanden we op “the seadle”. De mensen die terugkomen lopen spreken ons moed in; het slechtst begaanbare deel moet nog komen. Gelukkig hebben we goede schoenen aan. We lopen nog een half uur door, maar uiteindelijk wordt het meer klimmen dan lopen over de rotsen/lava. Ook is er inmiddels behoorlijk veel wind gekomen. Hierop besluiten wij om terug te gaan. Jammer want we hebben toch al wat bergen beklommen en het is ons nog niet eerder gebeurd dat we op moesten geven. Beneden aangekomen ben ik helemaal kapot, terwijl Jos ondanks zijn blaar nog fit is.
Omdat het veel vroeger is dan gepland gaan we terug naar Flagstaff en beozeken Walnut Canyon. Walnut Canyon national monument ligt 12 km ten oosten van Flagstaff. Hier sleet de Walnut Creek een geul in de kalkhoudende laag die hier aan de oppervlakte ligt. De canyon is 32 kilometer lang 120 meter diep en 400 meter breed. Miljoenen jaren geleden lagen op deze plek de duinen van een woestijn. Daarna was er een zee die de kalkhoudende laag verklaart. In deze kalkhoudende laag zijn natuurlijke breuken die door wind en water erosie zijn uitgehold. Dit waren voor mens en dier perfecte plaatsen om te schuilen of hun slaapverblijf te bouwen. Het waren de Sinagua indianen die hier van 1100 tot 1250 na Christus hun woningen maakten. Onder de overhangende kalkrotsen werden links, rechts en aan de voorkant d.m.v. muren vierkante of recht- hoekige vertrekken gemaakt. In tegenstelling tot andere cliff dwellings zoals Canyon de Chelly, Montezuma Castle of Mesa Verde bestaan de woningen van Walnut Canyon uit één enkele etage. De muren bestaan uit los op elkaar gestapelde platte kalkstenen die hier rijkelijk voor hande waren. Geschat wordt dat hier rond de 100 personen gewoond hebben. Zij hadden op het plateau boven de woningen hun velden liggen waar zij maïs, bonen en pompoenen verbouwden. Op de bodem van de canyon zorgde de rivier voor voldoende water dat via steile paden door de vrouwen in kruiken naar boven werd gehaald. Ook hier zijn zo als bij alle cliff dwellings de bewoners rond 1300 na Christus zonder aanwijsbare reden vertrokken.
Prachtig gebied! Een mooi voorproefje op de Grand Canyon. Het was hier echter windstil en behoorlijk zonnig zodat we niet zo heel ver zijn wezen lopen, bovendien hadden we de kilometers van Humphreys ook al in onze benen en had Jos blaren. Achteraf kunnen we zeggen dat Walnut, in vergelijking met bijvoorbeeld de Grand Canyon, vooral heel mooi is omdat je door de kleinschaligheid de details van het landschap en de kloven kan zien zonder dat je afdaalt. Daarna boodschappen in Williams gedaan en doorgereden naar ons Quality Inn hotel in Tusayan/ Grand Canyon. Het was een mooi en groot hotel, maar bij het inchecken bleek dat het vooruit boeken in Nederland niet nodig was geweest. Buiten dat er voldoende plaats was, was het ook nog eens €40,= per kamer goedkoper geweest. Ach, je kunt niet alles van tevoren weten natuurlijk. Er was een lekker zwembad bij zodat wij even af konden koelen en onze vermoeide voeten wat rust hadden. Eén week in de VS hebben we gevierd met onze eerste hamburger bij Wendy’s (tja, de fast food ketens zijn gewoon gevestigd op een steenworpafstand van de Grand Canyon). De volgende dag wilden we graag een helikoptervlucht maken boven de Grand Canyon alleen wisten we nog niet direct bij welke organisatie. Vooraf had ik in reisverslagen goede verhalen over Papillon gelezen, maar de week voor vertrek stonden er juist veel negatieve verhalen over deze organisatie in een forum. In het hotel raden ze Papillon aan, waar we dan ook maar voor gekozen hebben. We kregen 10% korting met AAA, maar dan nog betaalden we door de $100 per persoon. We hebben nog wat tv gekeken en zijn vroeg gaan slapen.