Er wordt veelal gezegd "everything is bigger in America". Nou dat klopt inderdaad. Alles is groot; de wegen, de mensen, de cactussen, de supermarkten, de Nationale Parken echt alles. We hebben tijdens onze vakantie een enorme verscheidenheid aan zaken gezien; meer dan de wolkenkrabbers en hamburgers waar Amerika toch ook om bekend is en die ik op voorhand had verwacht. Het is eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Doordat we de vakantiefoto's als screensaver op de pc hebben ingesteld zien we ze dagelijks aan ons voorbij komen. En het verveeld nooit. Als we de foto's zien voelen we de hitte, de atmosfeer en willen we zo weer terug. Amerika is een land waar we zeker een keer naar terug gaan.
Het weer
Het klimaat in het Zuid Westen van Amerika is ideaal voor vakantiegangers, maar wij waren wel in een erg heet seizoen. Wij hebben bijna geen regen gehad. We hebben diverse gebieden doorkruist waar men nauwelijks weet wat regen of sneeuw is en in andere gebieden zoals Yosemite Park waar men er alles van weet. De ene dag rij je met 45° C door de woestijn, twee dagen later moet je een lange broek en jas aan omdat je bij de kust bent. Langs de kuststrook en met name San Francisco kan het voorkomen dat het dagen achter elkaar mistig is. Een paar kilometer landinwaarts schijnt dan weer volop de zon. Maar over het algemeen was het een zeer warme vakantie waarbij het bij ons hebben van water heel belangrijk was. Buiten dat wij altijd (op die ene keer in Yosemite N.P. na) water bij ons hadden tijdens een wandeling, hadden wij ook altijd een voorraad in de kofferbak van de auto. Zeker als je snel verbrand is een goede zonnebrandcrème en een hoed aan te raden.
Vliegreis
Vluchten zonder tussenstop arriveren vroeg in de middag. Vluchten met tussenstop arriveren vroeg in de avond. Om de kosten van de vlucht beperkt te houden hebben wij gekozen voor een vlucht met overstap en wel in Washington D.C. Een overstap betekent wel behoorlijk wat extra reistijd, een extra mogelijkheid dat er iets fout gaat met koffers/ vertraging en -hoewel je in hetzelfde vliegtuig verder reist- minder service op de binnenlandse vlucht dan op de transatlantische vlucht. Doordat wij een “avondvlucht” hadden was het heerlijk dat het hotel voor de eerste nacht al geregeld was.
Wij vlogen met United Airlines. De lijnvlucht kostte ons per persoon € 662,15 en de luchthavenbelasting was € 62,42 per persoon.
Auto
Het is gewoon heel verstandig om de auto al in Nederland te boeken. Het is goedkoper en je krijgt bij het ophalen geen eindeloos gezeur over een upgrade etc. Wij hadden een Ford Taurus gehuurd en dat was een hele comfortabele auto mét never lost systeem. Ik ben blij dat wij niet op het formaat hebben bezuinigd. Qua verzekeringen hadden wij gekozen voor het uitgebreide tarief soort C, hetgeen inhoudt inclusief LDW, LIS, lokale belasting, luchthavenheffing, lokale toeslagen, tank benzine en vier extra medebestuurders. De prijs van benzine verschilt veel van plaats tot plaats. Wij hebben prijzen meegemaakt van $ 1,77 tot $ 3,38 per gallon. Totaal hebben wij de auto 26 dagen (26 x 24 uur) gehuurd.
De huurauto kostte ons in totaal € 1144,=
In totaal hebben wij 7394 km (4621 mijl) gereden en 600,74 liter (158,5 gallon) getankt. De benzine heeft ons totaal € 281,= gekost.
De auto reed 1:12 hetgeen een enorme meevaller was want op voorhand was gezegd dat de auto 1:6 reed.
Het verkeer/ rijden in Amerika
Autorijden in Amerika is relaxt.; luxe auto's, brede wegen, het rustige tempo en afwijkende verkeersregels die \ijn even wennen maar daarna heel logisch. Vooraf hoorden wij dat alle Amerikanen zich zo goed aan alle verkeersregels houden, maar dat is toch niet helemaal waar. Wij hebben toch wel wat snelheidsduivels gezien. Wel is het zo dat de politie streng controleert op te snel rijden. Niet te hard rijden dus.
Over het algemeen kies je voor een rijstrook en daar blijf je dan ook op rijden. In principe mag je links en rechts inhalen. Op de meeste kruisingen zijn echter helemaal geen verkeerslichten, maar wordt het verkeer geregeld door STOP-borden, die op alle toegangswegen staan. Het is de bedoeling dat iedereen stopt, de situatie overziet en vervolgens weer doorrijdt. Volgens het principe "wie het eerst komt het eerst maalt" is de voorrang geregeld. In Amerika werkt dit want iedereen houdt zich aan de verplichting te stoppen. Verder is het opvallend dat er maar weinig verkeersborden langs de wegen staan.
Rechts afslaan bij een verkeerslicht dat op rood staat is toegestaan tenzij er een wit bord staat met de tekst: "No Turn on Red".
De verkeerslichten staan aan de overkant van de kruising. Als je licht op rood gaat, springt het aan de andere kant meteen op groen. Er zit dus geen pauze tussen, zoals in Nederland, en dus is het niet aan te raden om nog net door rood te rijden.
De Center Left Turn Lane" is een soort neutrale rijstrook die met strepen wordt gescheiden van de beide weghelften waarvan zowel gelijk oprijdend als tegemoetkomend verkeer gebruik moet maken. Het duurde toch wel een aantal dagen voordat we dit principe snapten. Op deze baan kun je vaart minderen en wachten tot je kan afslaan zonder daarbij het doorgaande verkeer te hinderen.
|
Afstanden
De afstanden in Amerika zijn groot. Omdat afstanden in mijlen worden vermeld lijkt de afstand minder dan dat het in werkelijkheid is. Amerikanen zijn gewend aan de grote afstanden. Zelf ben je ook snel aan die afstanden gewend. Nou zijn wij zelf mensen die ook in Nederland makkelijk een stuk rijden om even te ontbijten aan de Belgische kust oid, maar in Amerika gaat het door de grote wegen helemaal makkelijk. Zoals die keer dat wij in Fresno gingen overnachten, op de kaart gezien een behoorlijke afwijking van de route, in de praktijk een stukje verder rijden. Ik heb zelfs in een reisverslag gelezen dat mensen teruggingen naar de supermarkt omdat ze een deel van de boodschappen na het afrekenen bij de kassa hadden laten liggen en dat toch zonde vonden. Bleek te gaan om een enkele reis van 30 mijl. Dat zou je in Nederland niet in je hoofd halen, in Amerika gaat het ongemerkt.
Toch was het lastig om steeds een reële inschatting te maken van de afstand die je die dag af zou gaan leggen. In het Zuid Westen is er immers zoveel onderweg te zien wat behoorlijk ophoudt. Ook sommige highways, zoals de highway 1, zijn geen wegen om even snel wat kilometers te maken. Hierom was het ook zo prettig dat wij de reis alleen maar in grote lijnen hadden gepland en hierdoor heel flexibel waren en niet iedere overnachting hadden vastgelegd.
Hotels
Het vooruit boeken van hotels hadden we niet hoeven doen. In het zuidwesten zijn er voldoende goede hotels. In de grote steden als Las Vegas, Los Angeles en San Francisco is er voldoende concurrentie en zijn de coupons te gebruiken. Dit maakt de hotels goed betaalbaar. In de meer "afgelegen" gebieden waar minder hotels zijn en geen coupons in te wisselen zijn de hotels een stuk duurder. De prijzen varieerden van $20 excl. tax in Mesquitto nabij Las Vegas tot $ 100,= excl. tax in Kayenta nabij Monument Valley. Het boeken in Nederland geeft wel zekerheid maar vaak zijn de hotels dan, mede door de lage dollarkoers (ten tijden van ons verblijf € 0,84), duurder. In totaal waren wij voor 27 nachten € 1264,53 kwijt aan hotelovernachting. Moet wel bij opgemerkt worden dat wij in Las Vegas 2 nachten niet hebben hoeven te betalen.
Wat ontbrak in de koffer?
Terugkijkend zijn er geen zaken die wij gemist hebben omdat wij ze waren vergeten mee te nemen naar Amerika. Wat we de volgende keer echter wel mee zullen nemen is een verrekijker, meer geheugen voor de digitale camera en toch een wegenkaart van het Zuid-Westen; gewoon voor wat extra gemak.
Op de terugvlucht heb ik erg veel last van mijn oren gehad die dichtklapten; tot 3 maanden erna heb ik last gehad. De volgende keer gaan er dus ook neusdruppels mee.
Wat hebben we niet of te kort gezien?
We hadden er op voorhand voor gekozen om niet te lang op één plaats te blijven, hierdoor zie je veel maar soms ook wel erg oppervlakkig. We vinden het jammer dat we geen zaterdagavond in Phoenix hebben meegemaakt, het centrum zag er zo aantrekkelijk uit. Doordat we op zoek moesten naar een 1-uur service voor een vervangende bril zijn wij te snel langs Serona gereden wat we ook erg jammer vinden. Verder zouden we de volgende keer een stuk in de Grand Canyon af willen dalen en zou shoppen in een outlet-center ook op het programma moeten staan. En natuurlijk is het jammer dat we de Golden Gate Bridge alleen maar in de mist hebben gezien.
Doordat Arches Nationaal Park, een park is met bijna geen schaduw hebben we van dit park alleen de Arches aan de weg gezien. Het moet zeker de moeite waard zijn om de verderaf gelegen Arches te bekijken.
Wat waren de hoogtepunten of hadden we absoluut niet willen missen?
Op de eerste plaats hadden wij het never-lost systeem niet willen missen. Het was heel handig en tijdbesparend. Nooit zoeken naar een hotel uit de coupongids of -toen we het systeem eenmaal kende- de "local attractions". Sowieso hadden wij de grote en comfortabele auto niet willen missen; we hebben immers veel tijd in de auto doorgebracht. Qua bezienswaardigheden staan Arches en Bryce toch wel hoog genoteerd. Ook de rondvlucht over de Grand Canyon was meer dan de moeite waard. De stilte en de hitte in Death Valley zijn onvergetelijk.
Las Vegas, inclusief casino's, was geweldig. We zijn heel blij dat we niet alleen "de strip" maar ook de "glitter gulch" hebben gezien. Maar ook een dagje Mexico en de cactussen van Arizona hadden we niet willen missen.
Wat hadden we over kunnen slaan?
Hoewel we meerdere keren tegen in Amerika tegen elkaar hebben gezegd dat iets tegen viel (Desert Christ Park, Tombstone, Casa Grande) hadden we het eigenlijk niet willen missen. We hadden de tijd en het levert terug in Nederland toch weer veel herinneringen op. Het enige dat ik echt niemand aan zal raden is de 17-miles drive. De kust is mooi, maar niet mooier dan een stukje verderop. En het idee dat je tol moet betalen voor een weg die langs de villa's en de (privé)golfbanen van de jetset Californië leidt staat ons erg tegen. Er zijn echter heel veel mensen wél enthousiast over deze route.
Eten
Ook voor het eten geldt: je kunt het zo duur maken als je zelf wilt. Het goedkoopst is natuurlijk een brood en beleg halen bij de supermarkt en zo zelf je ontbijt en lunch maken. Wanneer je "uit" gaat eten moet je altijd rekening houden met de fooi; en hoewel wij vanaf dag 1 in ons systeem opgenomen hadden dat wij fooi "moesten" geven raakten wij er niet over uitgepraat. Op veel plaatsen maken ze duidelijk dat ze rekenen op 20%.
Hoewel in Amerika het ontbijt niet altijd bij het hotel is inbegrepen, hebben wij toch enkele malen meegemaakt dat er een "breakfast" bij de prijs was inbegrepen. In Quality Inn hotels en Best Western hotels betekent dat een buffet met cornflakes, fruit, toast, koffie en thee. In andere hotel ketens betekent het een donut met een kop koffie. Wanneer je gaat ontbijten bij een keten als Denny's etc moet je voor een ontbijt met koffie of thee rekenen op € 7,50 p.p. Je krijgt dan ook nog eens eindeloos koffie. Een stevig Amerikaans ontbijt konden wij wel waarderen maar het is behoorlijk calorierijk. Voor een lunch moet je eveneens rekenen op € 7,50 p.p, maar een zelfgemaakte picknick is natuurlijk goedkoper.
Voor wat betreft het diner zijn er ook veel verschillende mogelijkheden. In Amerika is het heel gewoon dat je het eten van de plaatselijke take-away meeneemt naar je hotelkamer. Wij hebben dit maar één keer gedaan omdat wij het erg ongemakkelijk vinden zitten en daarna je kamer naar eten blijft ruiken. Ook tref je in de grotere hotelketens een magnetron op de hotelkamer aan; voor de borden en het bestek moet je zelf zorgen. In de supermarkt zijn er eindeloos veel kant en klaarmaaltijden te halen. Ook dit was aan ons niet echt besteed. Gemiddeld waren wij voor het diner € 35,= per dag (voor 2 personen) kwijt.
Betalen/ geldzaken
Amerika is het land van de creditcard, zelfs in de kleinste supermarkt kun je er mee betalen. Zonder creditcard kun je bijna niet naar Amerika. Behalve om er mee te betalen heb je een creditcard ook nodig om bijvoorbeeld een auto te huren. Het is wel handig om contant geld te hebben voor kleine aankopen en tipgeld voor het kamermeisje of in restaurants. Er zijn voldoende geldautomaten om geld te pinnen maar daar zijn wel kosten aan verbonden die behoorlijk op kunnen lopen (postbank € 4,= per opname).
Als je in Amerika een prijs ziet is dit exclusief B.T.W. Het percentage verschilt van stad tot stad. Ook op de kamerprijs waar hotels mee adverteren moet je 5 tot 15 % tellen. Niet zelden dachten wij in de winkel gepast te kunnen betalen, wat dan weer net niet kon omdat wij tax er vergeten waren bij op te tellen.
In Amerika wordt het als vanzelfsprekend beschouwd om een fooi te geven. Voor ons was dat wel even wennen (sinds de euro hebben wij die namelijk afgeleerd). Het geven van fooi is in principe niet verplicht, maar ieder reisboek raadt het aan omdat de werknemers erg lage salarissen ontvangen en afhankelijk zijn van de tip. Werkgevers zijn ook niet genoodzaakt deze salarissen te verhogen zolang de gasten een deel betalen. Het is dan ook een systeem dat zichzelf misschien wel in stand houdt. Vooral als we niet tevreden waren over het diner of de bediening erg slecht was vonden wij het lastig dat wij toch een –weliswaar lagere- fooi “moesten” geven. Soms is het tipgeld al op de rekening bijgeteld. Even goed kijken dus voordat je fooi geeft.
