maandag 4 mei 2009

Dag 20 Lee Vening --> Yosemite NP -- > Fresno 86 mijl/ 279,6 km
maandag 9 aug 2004
Vandaag vroeg op om naar Yosmite N.P. te gaan. Het park dat door velen zo geroemd wordt. Deze ochtend ontdekken we een nadeel van het geweldige neverlost systeem; we hebben namelijk nog steeds geen kaart gekocht omdat we die nog niet nodig hebben gehad. Het blijkt dat we al heel snel het Yosemite N.P. inrijden via de Toga Pass 3.026 meter hoogte en alleen tijdens de zomermaanden open) zonder nog even een supermarkt aangedaan te hebben. Het neverlost systeem geeft het aantal mijlen aan naar het visitor center en doordat dat nog veel was, hadden wij niet verwacht na Lee Vining meteen de bewoonde wereld uit de zijn. Yosemite valley ligt in het sierra nevada gebergte en is ontstaan door gletsjers die in de ijstijd de valei hebben uitgesleten. Jaarlijks bezoeken 4 miljoen toeristen de 13 km lange vallei. Net nadat we Yosemite N.P. inrijden komen we bij een groot meer waar volop gezwommen wordt.
Het is een prachtige picknickplaats, maar geen boodschappen is geen picknick. We rijden dus door naar de valei. Hier valt meteen op dat het wel erg druk is in het park; zeker als je het vergelijkt met de andere parken waar je nauwelijks iemand tegenkwam. We parkeren de auto en wandelen even naar de village. Nergens in het krantje staat uitgelegd hoe hier het bussensysteem werkt dus lopen we terug naar de parkeerplaats. Daar stond immers een bus mét een rij mensen dus zeker het goede startpunt. De bus gaat 1 x per 15 minuten en blijkt alleen maar naar het visitorcenter te rijden waar je met een andere bus verder moet. Aangezien het nogal druk was bij de bushalte moeten we lang wachten voordat wij meekunnen. De afstand naar het visitorcenter is zo klein dat we het veel beter hadden kunnen lopen. Hierdoor zakt ons humeur nog iets verder en moet Yosemite wel heel mooi zijn om het nog een beetje goed te maken. Een park dat zo druk is en dan zo slecht aangeven hoe en wat mbt de bussen! Enfin, we nemen de bus naar de “lower falls”. Daar aangekomen blijkt de waterval droog te staan. Net af dat je humeur dan goed doet,..
Dus wij op naar de Vernal Fall (foto). We lopen een stuk van de misttrail. Vooral het eerste stuk is een heel druk pad waar volop kinderen van een jaar of 4 á 5 lopen. De meeste mensen lopen tot aan de brug over de Merced river. Wij hebben nog wel zin om een stukje verder te gaan en wij nemen het langzaam stijgende pad naar de Vernal Fall. Je kunt hier helemaal tot aan de voet van de waterval komen en dat is echt prachtig. Mensen zijn toch maar heel klein en nietig in vergelijking bij deze waterval. Het is ook mogelijk om naar de top van de waterval te gaan. Het moet mooi zijn om daar helemaal naar toe te gaan zeker omdat je van daaraf weer verder kunt naar de Nevada Fall. Wij keren hier echter om. Wij nemen nog een kijkje bij El Captain en Tunnel view en gaan dan richting de zuid-ingang naar de Mariposa Grove of Giant Sequoias om toch wat sequoia bomen te zien. Dit bos heeft een 500-tal mammoetbomen waaronder vele die meer dan 2000 jaar oud en 75 meter hoog zijn. Bij de parking staan al enkele van deze gigantische bomen. We besluiten een wandelingetje het bos in te maken. Een mooi pad voert voorbij de 'Fallen Monarch', een sequoia die volgens biologen reeds een paar eeuwen geleden is omgevallen, en in 1899 werd gefotografeerd met een cavalerie soldaten op de stam. Dit ter illustratie van de grootte. Op deze boom mag je nu niet meer klimmen, maar een foto nemen bij de reusachtige wortels kan wel. Verder komen we langs de ‘bachelor and Three Graces’ 'Grizzly Giant' van 2.700 jaar oud en de 'California Tunnel Tree', waar doorheen in 1895 een tunnel werd gekapt groot genoeg voor een postkoets. In de buurt van het museum –dat inmiddels al gesloten is als wij er aan komen- zijn toiletgebouwen. Op de deur wordt je gewaarschuwd voor beren. Door het lezen van zo’n bordje ben je je er toch weer akelig bewust van dat er ook nog minder vriendelijke beren zijn dan Winnie the Pooh, en meteen loop ik niet meer zo rustig. Net als we het bos weer verder in gaan schrikken we van een stel herten. De herten schrikken minder van ons en Jos kan ze zeker tot op twee meter naderen. Levert mooie foto’s op. Inmiddels behoorlijk moe en dorstig keren wij terug naar de parkeerplaats. Opvallend was wel dat de Sequoias er allemaal wat dor en kaal uitzagen. Wij hadden veel vollere bomen verwacht. Het geheel had iets van vergane glorie. Al met al is Yosemite N.P. absoluut niet ons park; het is net het mastbos op een zonnige zondag. We willen iets ten zuiden van Yosemite N.P. een hotel zoeken maar uiteindelijk rijden we helemaal door tot Fresno. Gelukkig worden we beloond met een mooi motel. ’s Avonds wilden we nog wat boodschappen doen en het navigatiesysteem bracht ons bij de Food For Less. Bij de kassa vroeg een mevrouw opeens of we toeristen waren. We spreken dan wel Nederlands maar volgens mij lagen er behoorlijke Amerikaanse dingen in ons wagentje. Daar lag het ook niet aan want het bleek dat wij de enige twee blanken waren in de hele winkel! Wij waren zelf veel te veel op het boodschappen doen gericht om dat ook maar in de gaten te hebben.