vrijdag 6 aug 2004
Omdat we pas om 12 uur hoeven uit te checken willen we ’s ochtends nog gaan zwemmen; we hebben immers nog wat in te halen. Helaas gingen ze net deze ochtend het zwembad schoonmaken. Dus wederom geen geluk voor ons. Tijd om een kijkje bij de Stratosphere te nemen dus.
De Stratosphere Tower is een hotel/casino met een 350 m hoge toren. Bovendien zijn er drie (inmiddels vier) heftige attracties; Big Shot waarbij je 50 meter de lucht in geschoten wordt, de achtbaan Highroller en x-scream waarbij je over een railtje naar voren (en dus schuin naar beneden de Stratosphere afgaat) en naar achteren rijdt. Hoewel de eerste twee attracties al niets voor ons zijn is de x-scream (foto) helemaal eng. Wel heel leuk om bij te kijken.Oorspronkelijk koste een kaartje naar het uitzichtspunt $8,= maar als je geheel gratis lid wordt van de Stratosphere Casinoclub mag je gratis naar boven. Als je denkt boven te zijn begint er natuurlijk wel weer een heel securtiy circus. Daarna geluncht in het “top of the world” restaurant. Het restaurant draait rond en je hebt dus een adembenemend uitzicht over Las Vegas.Na Las Vegas hebben we een bezoek gebracht aan de Red Rock Canyon. 
Hier kan je een uitgestippelde route rijden. Waarschijnlijk is het leuker om een wandeling te maken. De route in de auto is wel mooi, maar als je al Walnut Canyon, Grand Canyon en zoveel andere rode rotsformaties hebt gezien is dit maar “meer van hetzelfde”. Daarna op ons gemak door gereden naar Shoshone waar we in de middel of nowhere een motel vonden. Bij het inchecken wordt verteld dat je kunt zwemmen in de natuurlijke pool. Vervolgens moet je beloven om alleen met zwemkleding in de pool te gaan en niet naakt te zwemmen. De kamer was eenvoudig maar schoon. We gingen meteen op stap richting de natuurlijke pool. Aangekomen bleek het hek er omheen op slot te zitten en de sleutel aan de bos van de hotelkamer bleek niet te passen. Nu was er wel een dame in het zwembad maar die bleef onverstoorbaar doorzwemmen. Jos riep haar, maar ook dat had geen effect. Na een tijdje (en daardoor weer onverwachts) riep de vrouw “hebben jullie een sleutel?” Ja, die hadden we maar die deed het niet. Waarop de vrouw weer verder ging zwemmen.
Dit spel bleef zich herhalen en af en toe een vraag in de trant van “verblijven jullie in het motel” dat steevast werd afgewisseld met lange stiltes. Uiteindelijk deed ze het hek open en vertrok zelf. Zo hadden wij het zwembad voor ons alleen. Niet verkeerd zo in een natuurlijke bron van 80º C .’s avonds aan de overkant van de weg (meteen het einde van het dorp) prima gegeten. Het motel kende verschillende tuinzitjes onder de bomen waar wij, onder het genot van een pilsje en een whiskey, plaatsnamen. Onbegrijpelijk dat alle andere motelgasten in hun huisjes bleven zitten. Waar was iedereen? Of zijn alleen wij van die terrasfans?
